De wind fluistert door de bomen, het laatste blad laat los, en de aarde ademt stilte uit. Dit is Samhain, het moment waarop het jaar sterft om opnieuw geboren te worden.
Een tijd van mysterie, herinnering en diepe verbinding. Met onze voorouders, met de natuur, en met het donker in onszelf. We zijn in de donkere periode van het jaar, de oogsten zijn binnen, de jacht zit erop.Het is de tijd van rust en reflectie. Van evalueren en bijstellen of loslaten van jouw persoonlijke doelen, jouw leren van afgelopen jaar. De tijd van naar binnen keren, afscheid nemen en verbinden. Contacten verstevigen met degene die je dierbaar zijn met wie je (nog een keer) samen wilt zijn.

De overgang tussen werelden

Samhain markeert de drempel tussen licht en donker, tussen leven en dood, tussen het oude en het nieuwe. De Kelten geloofden dat in deze nachten de sluier tussen de werelden het dunst is — dat de geesten van onze voorouders ons kunnen bereiken, en wij hen kunnen voelen, als een zachte aanwezigheid in de schemering.

In deze heilige stilte mogen we luisteren. Naar wat onze ziel fluistert. Naar wat de aarde ons leert over loslaten en vertrouwen.

Loslaten om te vernieuwen

Zoals de bomen hun bladeren laten vallen, zo worden wij uitgenodigd om alles los te laten wat niet meer dient. Dat is niet altijd even makkelijk, maar uiteindelijk geeft het ruimte voor het nieuwe. 
Denk aan de Fenix die staat voor transformatie: Het oude vuur dooft, en uit de as ontstaat ruimte voor een nieuwe vlam.

Samhain vraagt om moed: de moed om naar binnen te keren, de schaduw te omarmen, en te vertrouwen dat in de duisternis het zaad van iets nieuws al sluimert.

Je kunt dit moment extra eren door:

• een kaars te branden voor wat je loslaat;

• even stil te staan bij wie of wat je dankbaar bent;

• een brief te schrijven aan je toekomstig zelf, die je verbrand en met de rook de kosmos instuurt of volgend jaar met Samhain weer opent.

Verbinding met de voorouders

Tijdens Samhain lopen de paden tussen de werelden samen.
Het is een heilige tijd om je voorouders te eren. En daarmee bedoelen we niet alleen de mensen uit je bloedlijn, maar ook spirituele gidsen, leraren, en zielen die jou de weg hebben gewezen.

Leg hun foto’s of symbolen die jou aan hen doet denken op je altaar. Steek een kaars aan.
Fluister hun namen, of gewoon: “Dank je.”
Ze hebben een grotere of kleiner rol gehad in jouw leven en in wie je vandaag de dag bent. Hun wijsheid leeft in jou voort, als een echo van liefde die nooit dooft.

De magie van stilte

Na Samhain keert de natuur naar binnen. De aarde rust, het licht trekt zich terug. Ook wij worden geroepen om te verstillen — om niet te doen, maar te zijn.
In die rust ontvouwt zich iets heiligs: de herinnering dat wij deel zijn van een groter ritme.
Denk aan de aarde, die de bollen, vruchten en zaden van de herfst in zich opgenomen heeft en koestert voed, verwarmt, beschermd en beheert als een zorgzame moeder. 

Samhain herinnert ons eraan dat dood geen einde is, maar een poort naar transformatie.
Het is de nacht waarop we de duisternis begroeten als een oude vriend, wetend dat zonder haar het licht nooit opnieuw geboren kan worden.

Een zegen voor Samhain

Moge je loslaten wat zwaar is.
Moge je hart open blijven voor de fluistering van je ziel.
En moge het nieuwe jaar je licht brengen, geboren uit de heilige stilte van de nacht.

Met Samhain mag het wiel zich zacht en vol wijsheid voor je draaien.