Wanneer we denken aan godinnen, stellen we ons vaak wezens van licht en liefde voor: vruchtbaarheid, schoonheid, wijsheid. Maar in veel oude tradities bestaan er ook godinnen van het duister. Niet omdat zij ‘slecht’ zijn, maar omdat zij ons iets leren wat alleen in het donker te vinden is: zelfkennis, kracht en transformatie.

Wat bedoelen we met ‘duistere godinnen’?

Duistere godinnen zijn die godinnen die verbonden zijn met de onderwereld, de nacht, de dood, overgangsfasen, verlies, en de onzichtbare werelden. Ze zijn geen monsters of demonen – dat is vaak een latere misvatting – maar eerder hoedsters van diepe wijsheid. Zij lopen niet weg van pijn of chaos, maar begeleiden ons er juist doorheen.

Ze komen vaak in beeld in perioden van crisis, verandering of rouw. En ze nodigen ons uit om eerlijk te kijken naar wat we liever vermijden: onze angsten, boosheid, verdriet of oude wonden. Maar ze laten ons daarin niet alleen.

Wat leren deze godinnen ons?

Hier zijn een paar belangrijke lessen die je van duistere godinnen kunt ontvangen:

• Hekate leert ons dat we altijd een keuze hebben, zelfs als we denken dat we vastzitten. Ze helpt ons bij kruispunten in het leven – letterlijk en figuurlijk – en geeft ons de moed om een nieuw pad te kiezen.

• Hel, de Noorse godin van dood en onderwereld, leert ons dat echte heling begint bij het durven aankijken van wat ‘dood’ voelt in ons: onverwerkt verdriet, trauma, oude patronen. Zij nodigt uit tot innerlijke stilte, reflectie en acceptatie.

• Persephone leert ons dat afdalen in het duister niet het einde is, maar deel van een cyclus. Zoals zij elk jaar terugkeert uit de onderwereld, zo keren ook wij telkens vernieuwd terug na onze innerlijke winter.

• Baba Yaga, uit de Slavische traditie, daagt ons uit om onafhankelijk en krachtig te zijn, zelfs als dat betekent dat we eerst ons ego, onze angsten en ons ‘brave meisje’-gedrag moeten laten gaan.

Waarom zijn ze belangrijk voor ons innerlijk werk?

Deze godinnen zijn spiegels voor onze eigen ziel. Ze vertellen ons dat het oké is om niet altijd ‘licht en liefde’ te voelen. Dat we niet zwak zijn als we worstelen. Integendeel – juist door die worsteling worden we wijzer, echter, krachtiger.

In hekserij noemen we dit vaak ‘het pad van schaduwwerk’ – bewust worden van wat in ons onderdrukt of vergeten is, en daarmee leren samenwerken in plaats van het weg te duwen.

Hoe kun je met deze godinnen werken?

Je hoeft geen grote rituelen te doen (hoewel dat mag!). Je kunt klein beginnen:

• Meditatie of visualisatie: stel je voor dat je één van deze godinnen ontmoet in een veilige innerlijke ruimte. Wat zegt ze? Wat wil ze je laten zien?

• Dagboekschrijven: schrijf een brief aan je eigen ‘innerlijke Hekate’ of ‘innerlijke Hel’. Vraag haar om raad. Laat je hand intuïtief antwoorden.

• Symbolen en altaren: plaats een symbool voor deze godin op je altaar. Bijvoorbeeld een sleutel (Hekate), een zwarte steen (Hel), een granaatappel (Persephone), of een wild bosobject (Baba Yaga).

• Werken met de seizoenen: de herfst en winter zijn bij uitstek momenten om je te verbinden met deze krachten. Gebruik de energie van Samhain, de afnemende maan of de lange winternachten om naar binnen te keren.

Tot slot

De godinnen van het duister zijn geen wezens om bang voor te zijn. Ze zijn wijze vrouwen, oude moeders, wachters aan de poort van je innerlijke wereld. Ze helpen je niet door je te redden, maar door je te leren hoe je jezelf kunt dragen.

Ze fluisteren niet altijd zacht. Soms dwingen ze ons te kijken. Maar in dat kijken zit bevrijding. In dat duister ligt een kostbare schat: je ware zelf.